Om 23.30uur konden we de trein in. De trein was mooi en in ons rijtuig waren ongeveer 10 coupées van elk 4 personen. Echt groot zijn ze niet, dus het was even puzzelen met de bagage. Onder de banken zijn twee grote bakken, waarvan er een gevuld werd met eten en drank. Boven de gang van de trein konden we ook nog wat rugzakken kwijt.
De start van de zesdaagse treinreis werd gevierd met wodka om daarna lekker te gaan pitten. Het is wel even wennen, want de kadans van de trein gaat lekker door en soms schok je bijna het bed uit. Maar gelukkig slaap je met wat wodka op erg prettig. Ons ontbijt van de volgende ochtend bestond uit brood en beleg dat we van thuis hadden meegenomen. Aan het eind van het rijtuig staat een samovar, een ketel met heet water> hier kan je de hele dag van tappen, ideaal voor thee, koffie, cup-a-soupjes of noodles. Uit de trein zagen we de eerste berkenbossen en taiga’s. Opvallend is dat je vooral oude zooi ziet.
Zo pracht en praal als het opgeknapte Moskou is, zo oud en vervallen is de rest van Rusland. Overal zie je krakkemikkige huisjes, roestige auto’s, oude fabrieken etc. De trein stopt om de 2-3 uur en dan kan je even de trein uit voor een frisse neus, korte wandeling en om even wat te kopen. Op alle stationnetjes staat het vol met handelaars die eten, drank of andere dingen verkopen. Soms de meest vreemde zaken, zoals denneappels, verse vis of bonen: wat moet je er mee in een trein ? In onze coupé zitten een aantal noren, zweden, nederlanders en wat mongolen.
Aan iedere kant is een wc met een klein fonteintje. Bij aankomst in Peking bleek dat er ook een washok was, maar die heft de hele reis dicht gezeten om als bergplaats voor de Provodniks te dienen. Provodniks zijn eigenlijk een soort stewards die het rijtuig bewaken, schoonmaken (tsja…wat is schoon..) en waarmee je gezellig kan kletsen.
lees verder bij het reisverhaal van de Transsiberische Express.
